කොකාගේ වාරය

කාලෙන් කාලෙට, උඹ එක එක කොක්කුන්ට යාළු වුනා,

සමහර වෙලාවට උඹ ඒ කොක්කු එක්ක එකතුවෙලා මට කොජොක් කරනව,

සමහර කොක්කු උඹව දාල ගියා, සමහර කොක්කුන්ට උඹ පයින් ගැහුව,

මම පැත්තකට වෙලා මගේ වාරෙ එනකම් උඹ දිහා බලාගෙන හිටියා,

කවුරුත් නැතිකොට, උඹ මට, මහ දවල් හද පෙන්නන කථා කරනව,

මම මැරීගෙන උඩ බලාගෙන ඉන්නකොට උඹ ආයෙම කොකෙක් හොයාගෙන,

මට පස්සෙ තේරුම් යනව මාස පොය දවසට, දවල්ට හඳ පායන්නෙ නෑ කියල,

උඹනම් මාර කෙකියෙක්...

අඩුද වින්දේ, ආදර සැනසුම බොලා

මීදුම් රොදේ වැහි බර වැඩි වූවාම,
ගිඟුරුම්, විදුලි අඩු නැත මීදුම සේම,
සුදු, මෘදු, සිතෙහි රළු කටරළු පිපුනාම,
මා අමතකද පෙම් කළ, මහ මෙර සේම.

දිනකි වින්ඳේ කිසගිණි, නුඹ කුස පුරවා,
සැමදා නින්දේ, නුඹ සාගිණි, දුක නිවලා,
වෙරකි ගත්තේ, යන්නට ඉදිරිය බලලා,
අඩුද වින්දේ, ආදර සැනසුම බොලා.

මගෙ සොඳ ගුණ ඇතත්, නුඹ හට එය නිච්චි නැත,
නැතිනම් නරක ගුණ වල බර අඩු නොමැත,
හොඳ හැටි ගනින් මෙ දෙක විමසා හිතට,
කබරය තලගොයා වූවද මැණිකෙ බොට.

ඉන්ට නොහැකිනම් එක සිත් දරාගෙන,
යන්ට ඕනිනම් සැනසුම හොයාගෙන,
අඩු නැත එහෙත් අඩු නම් සැනසුම මෙතැන,
පලයන් යන්න මා ඉන්නම් දරාගෙන.