අඩුද වින්දේ, ආදර සැනසුම බොලා

මීදුම් රොදේ වැහි බර වැඩි වූවාම,
ගිඟුරුම්, විදුලි අඩු නැත මීදුම සේම,
සුදු, මෘදු, සිතෙහි රළු කටරළු පිපුනාම,
මා අමතකද පෙම් කළ, මහ මෙර සේම.

දිනකි වින්ඳේ කිසගිණි, නුඹ කුස පුරවා,
සැමදා නින්දේ, නුඹ සාගිණි, දුක නිවලා,
වෙරකි ගත්තේ, යන්නට ඉදිරිය බලලා,
අඩුද වින්දේ, ආදර සැනසුම බොලා.

මගෙ සොඳ ගුණ ඇතත්, නුඹ හට එය නිච්චි නැත,
නැතිනම් නරක ගුණ වල බර අඩු නොමැත,
හොඳ හැටි ගනින් මෙ දෙක විමසා හිතට,
කබරය තලගොයා වූවද මැණිකෙ බොට.

ඉන්ට නොහැකිනම් එක සිත් දරාගෙන,
යන්ට ඕනිනම් සැනසුම හොයාගෙන,
අඩු නැත එහෙත් අඩු නම් සැනසුම මෙතැන,
පලයන් යන්න මා ඉන්නම් දරාගෙන.